سکه های چالشی چگونه به نظر می رسند؟

به طور معمول، سکه های چالشی حدود 1.5 تا 2 اینچ قطر و حدود 1/10 اینچ ضخامت دارند، اما سبک ها و اندازه ها بسیار متفاوت است - برخی حتی به اشکال غیرعادی مانند سپر، پنج ضلعی، نوک پیکان و تگ های سگ هستند. سکه‌ها عموماً از اسپند، مس یا نیکل ساخته می‌شوند، با انواع روکش‌های موجود (برخی از سکه‌های نسخه محدود با طلا روکش شده‌اند). طرح‌ها می‌توانند ساده باشند - حکاکی از نشان و شعار سازمان - یا دارای برجسته‌ترین مینا، طرح‌های چند بعدی و برش‌خورده باشند.

چالش ریشه های سکه

تقریباً غیرممکن است که به طور قطعی بدانیم چرا و از کجا سنت سکه های چالشی شروع شد. یک چیز مسلم است: سکه و خدمت سربازی بسیار دورتر از عصر مدرن ما است.

یکی از اولین نمونه های شناخته شده از سربازی که به خاطر شجاعت پاداش پولی دریافت می کند، در روم باستان اتفاق افتاد. اگر سربازی در آن روز در نبرد عملکرد خوبی داشت، حقوق روزانه خود را دریافت می کرد و یک سکه جداگانه به عنوان پاداش دریافت می کرد. برخی روایت‌ها می‌گویند که این سکه به‌ویژه با علامت لژیونی که از آن آمده ضرب شده است، و باعث شد که برخی مردان به جای خرج کردن آن‌ها برای زنان و شراب، سکه‌های خود را به عنوان یادگاری نگه دارند.

امروزه استفاده از سکه در ارتش بسیار ظریف تر است. در حالی که هنوز هم بسیاری از سکه‌ها به‌عنوان نشانه‌های قدردانی برای یک کار به‌خوبی انجام شده، به‌ویژه برای کسانی که به عنوان بخشی از عملیات نظامی خدمت می‌کنند، توزیع می‌شود، برخی از مدیران آن‌ها را تقریباً مانند کارت‌های ویزیت یا امضاهایی که می‌توانند به مجموعه اضافه کنند، مبادله می‌کنند. همچنین سکه هایی وجود دارد که یک سرباز می تواند از آنها مانند نشان ID استفاده کند تا ثابت کند در یک واحد خاص خدمت کرده است. هنوز سکه های دیگری برای تبلیغات در اختیار غیرنظامیان قرار می گیرد یا حتی به عنوان ابزار جمع آوری سرمایه فروخته می شود.

اولین سکه چالش رسمی…شاید

اگرچه هیچ کس مطمئن نیست که سکه های چالش برانگیز چگونه به وجود آمدند، یک داستان به جنگ جهانی اول برمی گردد، زمانی که یک افسر ثروتمند مدال های برنزی را با نشان اسکادران پرواز زده بود تا به افرادش بدهد. اندکی پس از آن، یکی از آس های پرنده جوان بر فراز آلمان سرنگون شد و اسیر شد. آلمانی ها همه چیز را بر سر او بردند به جز کیف چرمی کوچکی که او به گردنش انداخته بود که اتفاقاً حاوی مدال او بود.

خلبان فرار کرد و راهی فرانسه شد. اما فرانسوی ها معتقد بودند که او جاسوس است و او را به اعدام محکوم کردند. خلبان در تلاش برای اثبات هویت خود، مدال را تقدیم کرد. یک سرباز فرانسوی به طور اتفاقی نشان را تشخیص داد و اعدام به تعویق افتاد. فرانسوی ها هویت او را تایید کردند و او را به واحد خود بازگرداندند.

یکی از اولین سکه های چالشی توسط سرهنگ "بوفالو بیل" کوئین، هنگ هفدهم پیاده نظام ضرب شد، که آنها را در طول جنگ کره برای مردان خود ساخته بود. در یک روی سکه یک بوفالو به عنوان تکان دادن سر به خالق آن و نشان هنگ در سمت دیگر نشان داده شده است. سوراخی در بالای آن سوراخ شده بود تا مردان بتوانند آن را به جای کیسه چرمی به گردن خود ببندند.

چالش

داستان ها می گویند که این چالش پس از جنگ جهانی دوم در آلمان آغاز شد. آمریکایی‌های مستقر در آنجا سنت محلی انجام «چک‌های پنیگ» را پذیرفتند. پنیگ پایین‌ترین سکه در آلمان بود و اگر در هنگام چک کردن پول نداشتید، در خرید آبجو گیر کرده بودید. این کار از یک ضربه زدن به مدال یک واحد تبدیل شد و اعضا با کوبیدن یک مدال بر روی میله، یکدیگر را به چالش می کشند. اگر یکی از اعضای حاضر مدال خود را نداشت، باید برای رقیب و هرکس دیگری که سکه خود را داشت نوشیدنی می‌خرید. اگر سایر اعضا مدال های خود را داشتند، رقیب باید برای همه نوشیدنی می خرید.

دست دادن مخفی

در ژوئن 2011، رابرت گیتس، وزیر دفاع، پیش از بازنشستگی قریب الوقوع، از پایگاه های نظامی در افغانستان بازدید کرد. در طول راه، او با ده‌ها مرد و زن در نیروهای مسلح دست داد که به چشم غیرمسلح به نظر می‌رسید یک تبادل احترام ساده باشد. این در واقع یک دست دادن مخفیانه با یک غافلگیری در داخل برای گیرنده بود - یک سکه چالشی ویژه وزیر دفاع.

همه سکه‌های چالشی با دست دادن مخفیانه عبور نمی‌کنند، اما این به سنتی تبدیل شده است که بسیاری از آن حمایت می‌کنند. این می تواند ریشه در جنگ دوم بوئر داشته باشد، جنگ بین مستعمره نشینان بریتانیا و آفریقای جنوبی در آغاز قرن بیستم. انگلیسی ها سربازان ثروتمند زیادی را برای درگیری استخدام کردند که به دلیل مزدور بودن نتوانستند مدال های شجاعت به دست آورند. با این حال، برای افسر فرمانده آن مزدوران دریافت اسکان به جای آن غیرعادی نبود. داستان ها می گویند که درجه افسران اغلب مخفیانه وارد چادر افسری می شوند که به ناحق جایزه داده شده و مدال را از روبان جدا می کنند. سپس در مراسمی عمومی، مزدور شایسته را به جلو فرا می‌خواندند و در حالی که مدال را می‌زدند، دست او را می‌فشارند و به‌عنوان تشکر غیرمستقیم از خدماتش به سرباز می‌دادند.

سکه های نیروهای ویژه

سکه های چالش در طول جنگ ویتنام شروع به جذب کردند. اولین سکه های این دوره توسط گروه 10 یا 11 نیروی ویژه ارتش ایجاد شد و چیزی بیشتر از یک ارز رایج بود که نشان واحد در یک طرف آن نقش بسته بود، اما مردان یگان آنها را با افتخار حمل می کردند.

اما مهمتر از آن، بسیار ایمن تر از جایگزین بود - کلوپ های گلوله، که اعضای آن همیشه یک گلوله استفاده نشده حمل می کردند. بسیاری از این گلوله ها به عنوان پاداشی برای زنده ماندن در یک ماموریت، با این ایده که اکنون "گلوله آخرین راه حل" است، داده می شد تا اگر شکست قریب الوقوع به نظر می رسید، به جای تسلیم شدن، روی خود استفاده کنید. البته حمل یک گلوله چیزی بیش از یک نمایش توهین آمیز نبود، بنابراین چیزی که با اسلحه دستی یا گلوله M16 شروع شد، به زودی به گلوله‌های کالیبر 50، گلوله‌های ضدهوایی و حتی گلوله‌های توپخانه تبدیل شد.

متأسفانه، وقتی این اعضای کلوپ گلوله‌ای «چالش» را در میله‌ها به یکدیگر ارائه کردند، به این معنی بود که گلوله‌های واقعی را روی میز می‌کوبیدند. با نگرانی از اینکه ممکن است یک تصادف مرگبار رخ دهد، فرماندهی این مهمات را ممنوع کرد و به جای آن سکه های نیروهای ویژه را با نسخه محدود جایگزین کرد. به زودی تقریباً هر واحد سکه مخصوص به خود را داشت، و حتی برخی از آنها سکه های یادبودی برای نبردهای سخت ضرب کردند تا به کسانی که زنده بودند داستان را بازگو کنند.

رئیس (و معاون رئیس جمهور) سکه های چالشی

با شروع از بیل کلینتون، هر رئیس‌جمهوری یک سکه چالشی خاص خود را داشته است و از زمانی که دیک چنی، معاون رئیس‌جمهور نیز یک سکه را داشته است.

معمولاً چند سکه مختلف ریاست جمهوری وجود دارد - یکی برای مراسم تحلیف، یکی برای یادبود دولت او و دیگری در دسترس عموم مردم، اغلب در فروشگاه های هدیه یا آنلاین. اما یک سکه ویژه و رسمی ریاست جمهوری وجود دارد که تنها با فشردن دست قدرتمندترین مرد جهان می توان آن را دریافت کرد. همانطور که احتمالاً می توانید حدس بزنید، این کمیاب ترین و پرطرفدارترین سکه چالش است.

رئیس‌جمهور می‌تواند به صلاحدید خود یک سکه به او بدهد، اما آنها معمولاً برای مناسبت‌های خاص، پرسنل نظامی یا مقامات خارجی رزرو می‌شوند. گفته می شود که جورج دبلیو بوش سکه های خود را برای سربازان مجروح که از خاورمیانه بازمی گردند رزرو کرده است. پرزیدنت اوباما اغلب آنها را به دست می دهد، به ویژه به سربازانی که پله های ایر فورس وان را هدایت می کنند.

فراتر از ارتش

سکه های چالش در حال حاضر توسط بسیاری از سازمان های مختلف استفاده می شود. در دولت فدرال، همه از ماموران سرویس مخفی گرفته تا کارمندان کاخ سفید تا خدمه شخصی رئیس جمهور سکه های خود را دارند. احتمالاً جالب‌ترین سکه‌ها برای دستیاران نظامی کاخ سفید هستند - افرادی که توپ اتمی را حمل می‌کنند - که طبیعتاً سکه‌هایشان به شکل فوتبال است.

با این حال، تا حدی به لطف شرکت‌های سکه سفارشی آنلاین، همه به این سنت می‌پیوندند. امروزه، مانند بسیاری از سازمان‌های مدنی مانند Lions Club و Boy Scouts، داشتن سکه برای پلیس و ادارات آتش‌نشانی غیرعادی نیست. حتی بازیکنان جنگ ستارگان از 501st Legion، سواران هارلی دیویدسون و کاربران لینوکس نیز سکه های خود را دارند. سکه های چالشی تبدیل به روشی طولانی مدت و قابل جمع آوری برای نشان دادن وفاداری شما در هر زمان و مکان شده اند.